Η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη μικρές «σταυρώσεις».

Θα είμαι ειλικρινής. Δύσκολο να σου μιλήσω για τη Σταυρική Θυσία του Χριστού; Νιώθω ότι πλησιάζω κάτι που δεν τολμάω να αγγίξω. Κάτι που δεν μπορώ να το φθάσω: «Αγάπη ασύλληπτη, αγάπη χωρίς όρια, αγάπη χωρίς ανταλλάγματα». Κι αν νομίζεις πως αυτό είναι μια απλή κουβέντα, μια «ωραία ιστορία» που την ακούμε κάθε Πάσχα, τότε ίσως ήρθε η ώρα να σταθείς λίγο και να σκεφτείς. Όχι με το μυαλό. Με την καρδιά.

Η Σταυρική Θυσία δεν είναι ένας μύθος. Δεν είναι ένα παραμύθι για να κοιμηθούμε ήσυχοι. Είναι η ίδια η ουσία της ζωής. Ιστορικό γεγονός. Ο Χριστός, πάνω στον Σταυρό, μας έδειξε ότι η αγάπη είναι θυσία. Όχι όμως από υποχρέωση, ούτε ζητά αντάλλαγμα. Είναι η θυσία που γεννιέται από την ελευθερία, από την απόφαση να δώσεις το “είναι” σου για τον άλλον. Σκέψου το λίγο: Τι πιο επαναστατικό από αυτό;

Ο κόσμος μας σήμερα έχει χάσει την επαφή με την αληθινή αγάπη. Μας έπεισαν ότι η αγάπη είναι συναίσθημα. Ένα γλυκό συναίσθημα που έρχεται και φεύγει, όπως ο ήλιος πίσω από τα σύννεφα. Αλλά η αγάπη που μας δίδαξε ο Χριστός δεν είναι κάτι τόσο εφήμερο. Είναι πράξη. Είναι απόφαση. Είναι να δίνεσαι, ακόμη κι όταν ο άλλος δεν το αξίζει. Να αγαπάς, ακόμη κι όταν ο άλλος σου γυρίζει την πλάτη. Να συγχωρείς, ακόμη κι όταν πονάς.

Γι’ αυτό και είναι τόσο συγκλονιστική. Ο Χριστός δεν σταυρώθηκε μόνο για όσους Τον ακολουθούσαν. Σταυρώθηκε και για εκείνους που Τον χλεύασαν, για τους στρατιώτες που Τον κάρφωσαν στον Σταυρό, για εμάς που καθημερινά Τον ξεχνάμε. Και το έκανε χωρίς να ζητήσει τίποτα πίσω. Καμία επιβεβαίωση, κανένα χειροκρότημα. Μόνο επειδή μας αγαπάει.

Ας κατέβουμε λίγο από τα θεολογικά ύψη και ας δούμε τι σημαίνει αυτό για τη δική μας ζωή. Γιατί, ξέρεις, ο Χριστός δεν σταυρώθηκε για να Τον θαυμάζουμε από μακριά. Σταυρώθηκε για να μας δείξει πώς να ζούμε.

Η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη μικρές «σταυρώσεις». Είναι στιγμές που πρέπει να κάνουμε στην άκρη τον εγωισμό μας, να δώσουμε χωρίς να περιμένουμε τίποτα πίσω, να αγαπήσουμε ακόμη κι όταν είναι δύσκολο. Σκέψου, πόσες φορές έχεις αρνηθεί να συγχωρήσεις; Πόσες φορές έχεις προτιμήσει να κρατήσεις το δίκιο σου αντί να κάνεις χώρο για τον άλλον; Όχι, δεν είναι εύκολο. Αλλά εκεί είναι το νόημα. Η Σταύρωση μας δείχνει πως η αληθινή ζωή ξεκινά όταν πάψουμε να ζούμε μόνο για τον εαυτό μας.

«Καλά όλα αυτά», θα μου πεις. «Αλλά τι γίνεται όταν αμφιβάλλω; Όταν δεν μπορώ να πιστέψω; Όταν νιώθω ότι όλη αυτή η ιστορία της πίστης είναι μακρινή και ξένη για μένα;» Να σου πω κάτι; Όλοι μας έχουμε αμφιβολίες. Ακόμη κι αυτοί που φαίνονται «δυνατοί» στην πίστη. Η αμφιβολία είναι ανθρώπινη. Είναι μέρος της αναζήτησης.

Η Ορθοδοξία δε σου λέει να πνίξεις τις αμφιβολίες σου, να τις κρύψεις κάτω από ένα χαλί ψεύτικης βεβαιότητας. Αντίθετα, σου προτείνει να τις φέρεις μπροστά στον Θεό. Να Του μιλήσεις. Όχι με «δήθεν» λόγια ευλάβειας, αλλά με την αλήθεια σου. Να Του πεις: «Θεέ μου, δεν ξέρω αν Εσύ υπάρχεις, δεν ξέρω πώς να Σε βρω, αλλά αν είσαι εκεί, δείξε μου τον δρόμο».

Ξέρεις τι είναι το υπέροχο; Ο Θεός δεν περιμένει από εσένα να είσαι τέλειος, ούτε να τα καταλάβεις όλα. Περιμένει μόνο να Τον καλέσεις. Να Του δώσεις χώρο να μπει στη ζωή σου. Και θα το κάνει. Όχι με φανταχτερά θαύματα, αλλά με μικρές, αθόρυβες στιγμές που θα σου δείξουν ότι δεν είσαι μόνος. Μια κουβέντα από έναν φίλο, μια ξαφνική αίσθηση ειρήνης, ένα φως που διαλύει για λίγο το σκοτάδι. Αυτά είναι τα «θαύματα» που μας φέρνουν πιο κοντά Του.

Η πίστη δεν είναι ένα κουμπί που πατάς και ξαφνικά όλα γίνονται ξεκάθαρα. Είναι σχέση. Και όπως κάθε σχέση, θέλει χρόνο, θέλει δουλειά, θέλει ειλικρίνεια. Ο Χριστός δεν ζητάει από εμάς να καταλάβουμε τα πάντα. Ζητάει να Τον εμπιστευτούμε. Να κάνουμε εκείνο το μικρό βήμα προς Αυτόν, ακόμη κι αν δεν ξέρουμε πού θα μας οδηγήσει.

Κι αν νιώθεις ότι δεν έχεις πίστη, μην αγχώνεσαι. Η πίστη δεν είναι κάτι που φτιάχνουμε μόνοι μας. Είναι δώρο. Ένα δώρο που έρχεται όταν ανοίγουμε την καρδιά μας και λέμε: «Είμαι εδώ. Βοήθησέ με να Σε βρω».

Η Σταυρική Θυσία του Χριστού είναι το μεγαλύτερο μήνυμα ελπίδας που μας έχει δοθεί ποτέ. Μας δείχνει ότι, όσο σκοτεινή κι αν φαίνεται η ζωή μας, υπάρχει πάντα φως. Ότι η αγάπη νικάει το μίσος, η συγχώρεση νικάει την πικρία, η ζωή νικάει τον θάνατο.

 Αυτό το φως δεν είναι μακριά. Είναι εδώ. Είναι μέσα μας. Αρκεί να το αφήσουμε να μας αγγίξει.

Η Ανάσταση κοντοζυγώνει.