Στιγμές που δεν χωράνε στο πρωτόκολλο
Ακουγόταν εδώ και καιρό. Από τότε που αποφάσισε να αυτοπυρποληθεί πολιτικά προκηρύσσοντας προώρες εκλογές. Την ώρα που ο κόσμος γύρω του καιγόταν. Η Ευρώπη έβραζε, το Ελιζέ ψιθύριζε ότι κάτι δεν πάει καλά.
Και έπειτα, ήταν και τα προσωπικά του Γάλλου προέδρου. Χρόνια με την ίδια γυναίκα, ένας εφηβικός έρωτας, προβληματικός από την αρχή, που έφτασε στα όριά του. Δεν ήταν πια έρωτας, ούτε καν πλατωνικός. Ο Μακρόν κοίταζε αλλού. Η Μπριζίτ τα ήξερε ή τα ένιωθε ή απλώς κουράστηκε. Ο κύκλος έκλεισε. Αυτά λένε καιρό τώρα οι κακές γλώσσες.
Όμως όταν κλείνει ο κύκλος δεν χρειάζεται λέξεις. Αρκεί ένα ξέσπασμα, ένα χαστούκι.
Και αυτό ήρθε. Δημόσια.
Λίγο πριν κατέβει από το προεδρικό αεροσκάφος στο Ανόι. Επίσημη επίσκεψη. Εμπορικές συμφωνίες, κάμερες…
Της τείνει το χέρι. Δεν το πιάνει
Αντί για αγκαζέ λεπτά νωρίτερα είχε έρθει η χειρονομία.
Όχι από αυτόν. Εδώ είμαστε Ευρώπη. Η σύζυγός…
Το βλέμμα του ξαφνιασμένο, ένα χαμόγελο που δεν ήξερε που να στηριχτεί.
Η Μπριζίτ δεν παίζει. Εχει αρκετά χρόνια στην πλάτη για να μην χαρίζεται σε προσχήματα.
Ήταν δασκάλα και η αυστηρότητα – ιδίως απέναντι σ΄έναν πρώην μαθητή-δεν φεύγει εύκολα.
Και τώρα;
Πώς μπορεί ο Μακρόν να σταθεί μπροστά στους ισχυρούς; Τι να πει στους ηγέτες και στους δικτάτορές; Με τι κύρος;
Ο Τζολάνι, πρώην τρομοκράτης, νυν κουστουμαρισμένος συνομιλητής, τον αγκάλιαζε πριν από λίγες ημέρες. Μια μπούρκα για κάθε σεζόν – η μόνη παραχώρηση στο γυναικείο φύλο.
Ο Ερντογάν, ο φίλος του Τζολάνι, ο άνδρας που είχε αφήσει στο προεδρικό μέγαρο την Ούρσουλα όρθια, παριστάνει τον θεματοφύλακα της ευρωπαϊκής άμυνας. Πριν από λίγες ημέρες έδωσε χειραψία στον Μακρόν μια χειραψία με το μικρό δαχτυλάκι. Και πάλι καλά…
Και πως να σταθεί απέναντι στον Τραμπ, το αμερικάνικο αρσενικό, ή στον Πούτιν, τον θυμάστε ημίγυμνο επάνω στο άλογο;
Παγκόσμιος περίγελος, λένε οι φαρμακερές γλώσσες. Όμως το βίντεο παίζει ξανά και ξανά. Το replay δεν συγχωρεί.
Η ηγετική θέση της Γαλλίας φθίνει λένε οι αντίπαλοί του. Η Γαλλία έχασε το ειδικό της βάρος λένε πολλοί άλλοι.
Και έμεινε ο Μέρτς με τη συμπατριώτισσά του την Ούρσουλα να υποστηρίζουν ότι η Γερμανία είναι ακόμη η ατμομηχανή της Ευρώπης.
Ο Θεός να μας φυλάει.
Όταν ο πόλεμος αρχίζει στο σπίτι σου και εσύ δεν μπορείς να τον σταματήσεις πως θα πείσεις τον κόσμο ότι μπορείς να πετύχεις ειρήνη ή ότι έχεις την πυγμή να την επιβάλεις.
Πώς θα επιδείξεις εξουσία όταν έχεις δεχθεί δημόσια χαστούκι, από τη σύζυγο;
Ο διασυρμός δεν βοήθησε ποτέ κανέναν.
Ή μήπως τελικά ήταν απλώς κάτι πολύ ανθρώπινο, μια ρωγμή, μια ιδιωτική στιγμή, που ξεγλίστρησε προς τα έξω;
Μια στιγμή αδυναμίας;
Ένας έρωτας αλά γαλλικά που δεν θέλει να πεθάνει σιωπηλά;
Ό,τι και εάν ήταν είχε μέσα του κάτι αληθινό και σ΄έναν κόσμο κυνικό, βαρύ, φάνηκε ότι υπάρχει ακόμη συναίσθημα και αυτό είναι κάτι…
