Ενεργοποιεί ξανά την κάρτα μέλους του συγγραφέα που είχε ακυρώσει μετά την καταδίκη του - Θα παραδοθεί στον εγγονό του σε επίσημη εκδήλωση τον Οκτώβριο.

Σε μία κίνηση υψηλού συμβολισμού, η Βρετανική Βιβλιοθήκη ενεργοποιεί και πάλι την κάρτα μέλους του Όσκαρ Ουάιλντ, 130 χρόνια μετά την ακύρωση της λόγω της καταδίκης του για «σοβαρή απρέπεια».

Το σύγχρονο πάσο που φέρει το όνομα του Ιρλανδού συγγραφέα θα παραδοθεί στον μοναδικό εγγονό του, Μέρλιν Χόλαντ, στο πλαίσιο επίσημης εκδήλωσης η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 16 Οκτωβρίου, ημέρα γενεθλίων του συγγραφέα.

Στην τελετή θα συμμετάσχει και ο Ρούπερτ Έβερετ, ο οποίος έγραψε το σενάριο, σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε ως Όσκαρ Ουάιλντ στην ταινία «The Happy Prince» (2018), που αφηγείται τα τελευταία, τραγικά χρόνια της ζωής του συγγραφέα.

Παράλληλα, θα παρουσιαστεί το νέο βιβλίο του Χόλαντ με τίτλο «After Oscar: The Legacy of a Scandal, an account of Wilde’s posthumous life».

Ο Χόλαντ, ειδικός στο έργο του Ουάιλντ, είναι ένας από τους επιμελητές της συλλογής «The Complete Letters of Oscar Wilde» και συγγραφέας των βιβλίων «The Wilde Album» και «Irish Peacock and Scarlet Marquese», που αποτελεί την πρώτη μη λογοκριμένη έκδοση των πρακτικών της δίκης του 1895 για συκοφαντική δυσφήμιση. Όπως επίσης και του «Conversations with Oscar Wilde» (Συζητώντας με τον Όσκαρ Ουάιλντ, εκδόσεις Διόπτρα, μετάφραση Μαργαρίτα Ζαχαριάδου), στο οποίο συναντά ένα απόγευμα τον περίφημο παππού του και του θέτει, μεταξύ άλλων, το ερώτημα, πώς έφτασε από το ζενίθ της δόξας στο απόλυτο ναδίρ της ατίμωσης.

Ερωτηθείς πώς θα αντιδρούσε ο Ουάιλντ στην επαναφορά της κάρτας μέλους, ο Χόλαντ απάντησε: «Πιθανότατα θα έλεγε “καιρός ήταν να γίνει κι αυτό”».

Η απόφαση ανάκλησης καταγράφεται στα πρακτικά του διοικητικού συμβουλίου το 1895, όταν η ομοφυλοφιλία στη Βρετανία ήταν ποινικό αδίκημα: «Οι διαχειριστές αποφάσισαν ότι ο κ. Όσκαρ Ουάιλντ, ο οποίος έγινε δεκτός ως αναγνώστης το 1879 και καταδικάστηκε από το Κεντρικό Ποινικό Δικαστήριο στις 25 Μαΐου σε φυλάκιση δύο ετών για καταναγκαστική εργασία, να αποκλειστεί από μελλοντική χρήση του Αναγνωστηρίου του Μουσείου» (πρόκειται για το Αναγνωστήριο του Βρετανικού Μουσείου. Το 1973, η Βρετανική Βιβλιοθήκη διαχωρίστηκε επίσημα από το Βρετανικό Μουσείο, αν και συνέχισε να στεγάζεται στο Αναγνωστήριο μέχρι το 1997, οπότε και εγκαινιάστηκε το νέο κτίριο της στο St Pancras).

Στο απόγειο της φήμης του, και ενόσω το αριστούργημά του «Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός» (The importance of being Earnest, 1895) παιζόταν στο Λονδίνο, ο Ουάιλντ μήνυσε τον Μαρκήσιο του Κουίνσμπερι, Τζον Ντάγκλας -ο οποίος είχε κατηγορήσει τον Ουάιλντ ως «σοδομιστή» όταν ανακάλυψε ότι ο γιος του, λόρδος Άλφρεντ «Μπόσι» Ντάγκλας, ήταν εραστής του- για συκοφαντία.

Από την κορυφή στη διαπόμπευση και τη φυλάκιση

Στη διάρκεια της δίκης παρουσιάστηκαν αποδείξεις οι οποίες ανάγκασαν τον Ουάιλντ να αποσύρει τις κατηγορίες και οδήγησαν στη σύλληψή του με την κατηγορία του σοδομισμού. Ύστερα από δύο ακόμα δίκες, κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικής εργασίας.

Ο σταρ της λονδρέζικης κοινωνίας, Όσκαρ Ουάιλντ πέθανε σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας στο Παρίσι το 1900, σε ηλικία μόλις 46 ετών. Μετά την διαπόμπευση και φυλάκισή του, η σύζυγός του, Κόνστανς, κατέφυγε στην Ευρώπη με τους δύο γιους τους, και άλλαξε το επώνυμό τους επιλέγοντας το οικογενειακό όνομα, Χόλαντ.  

«Ο Όσκαρ βρισκόταν στη φυλακή του Πέντονβιλ τρεις εβδομάδες όταν ακυρώθηκε το [πάσο του] για το Αναγνωστήριο του Βρετανικού Μουσείου, οπότε δεν το γνώριζε, και ίσως καλύτερα… Θα ένιωθε ακόμη πιο δυστυχής εάν ήξερε ότι μια από τις μεγαλύτερες βιβλιοθήκες του κόσμου του είχε αποκλείσει την πρόσβαση στα βιβλία, όπως ακριβώς ο νόμος τον είχε αποκλείσει από την καθημερινή ζωή», σχολίασε ο Χόλαντ. «Αλλά η επιστροφή της κάρτας του είναι μια υπέροχη χειρονομία συγγνώμης και είμαι σίγουρος ότι θα τον συγκινούσε».

Το 2017, το βρετανικό υπουργείο Δικαιοσύνης απένειμε μεταθανάτια χάρη σε περισσότερους από 50.000 ομοφυλόφιλους και αμφιφυλόφιλους άνδρες και παρότι δεν κατονομάστηκαν τα πρόσωπα, εικάζεται ότι μεταξύ αυτών είναι και ο Όσκαρ Ουάιλντ.

«Ο Όσκαρ δεν πίστευε ότι υπάρχει κάτι κακό στον έρωτα μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου… Δεν είμαι απολύτως σίγουρος ότι του δόθηκε χάρη», δηλώνει ο Χόλαντ σημειώνοντας ότι δεν θα ζητούσε ποτέ χάρη εκ μέρους του παππού του.  «Το μόνο που θα κατάφερνα θα ήταν να κάνω το βρετανικό κράτος να νιώσει καλύτερα… Η ιστορία είναι ιστορία και δεν ξαναγράφεται».

Η ειρωνεία είναι ότι η Βρετανική Βιβλιοθήκη διαθέτει τη σημαντικότερη παγκοσμίως συλλογή χειρογράφων του Ουάιλντ, συμπεριλαμβανομένων των προσχεδίων των σημαντικότερων θεατρικών έργων του, Lady Windermere’s Fan (Η βεντάλια της Λαίδης Γουΐντερμιρ), A Woman of No Importance (Μια Γυναίκα Χωρίς Σημασία), An Ideal Husband (Ο Ιδανικός Σύζυγος) και The Importance of Being Earnest (Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός).

Με πληροφορίες από Guardian