Το 2022, ο Kakasaheb Sawan, ένας αγρότης από τη νότια Ινδία, πήρε μια τολμηρή απόφαση: να φυτέψει μηλιές σε μια περιοχή όπου η θερμοκρασία αγγίζει τους 43 βαθμούς Κελσίου.
Αν και κάτι τέτοιο φαντάζει απίθανο για το υποτροπικό κλίμα της Μαχαράστρα, ο κ. Sawan προχώρησε στην αγορά 100 δενδρυλλίων, από τα οποία επέζησαν τα 80. Μέχρι το 2024, κάθε δέντρο παρήγαγε από 30 έως 40 κιλά μήλων, αναφέρει το BBC.
«Το αγρόκτημά μου έχει γίνει ένα είδος τοπικού θαύματος. Ο κόσμος έρχεται από μακριά για να δει τις μηλιές να μεγαλώνουν κάτω από τον καυτό ήλιο», λέει με υπερηφάνεια.
Ωστόσο, το εγχείρημα δεν ήταν απόλυτα επιτυχημένο: τα μήλα που παράγονται δεν είναι αρκετά γλυκά για να πωληθούν στην αγορά. Παρά τις δυσκολίες, ο κ. Sawan παραμένει αισιόδοξος. Ήδη έχει δει κάποια επιτυχία πουλώντας δενδρύλλια, και πιστεύει πως σε τέσσερα με πέντε χρόνια τα δέντρα του θα αρχίσουν να δίνουν γευστικούς, εμπορεύσιμους καρπούς.
«Αυτό είναι μόνο η αρχή», τονίζει. «Τα δέντρα προσαρμόζονται στο κλίμα και βλέπω μέλλον σε αυτή την καλλιέργεια».
Η ζήτηση για μήλα στην Ινδία αυξάνεται ραγδαία. Τα τελευταία πέντε χρόνια, η παραγωγή έχει αυξηθεί κατά 15%, φτάνοντας τους 2,5 εκατομμύρια τόνους.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι αρκετό για να καλύψει τις ανάγκες, με τις εισαγωγές να έχουν σχεδόν διπλασιαστεί, φτάνοντας τους 600.000 τόνους, σύμφωνα με τον S. Chandrashekhar, αναλυτή του τομέα.
«Η εγχώρια παραγωγή δεν επαρκεί. Δεν υπάρχουν αρκετοί νέοι παραγωγοί ούτε νέες επενδύσεις», εξηγεί.
Για μια καλή σοδειά, τα μήλα χρειάζονται μια μακρά περίοδο ψύχους, με θερμοκρασίες μεταξύ 0 και 6 βαθμών Κελσίου. Χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, που καταγράφουν περίπου 1.000 ώρες τέτοιων συνθηκών, μπορούν να καλλιεργούν σχεδόν όλες τις ποικιλίες. Στην Ινδία, όμως, τέτοιες περιοχές είναι περιορισμένες.
Η πλειονότητα των ινδικών μήλων προέρχεται από το Τζαμού και Κασμίρ και τη Χιματσάλ Πραντές, δύο βόρειες περιοχές. Εκεί, ωστόσο, οι παλιοί οπωρώνες χάνουν σταδιακά την αποδοτικότητά τους, ενώ η κλιματική αλλαγή επιδεινώνει τις συνθήκες.
Παρά τις δυσκολίες, υπάρχουν ενθαρρυντικά πειράματα. Σε περιοχές όπως το Ράντσι, στην ανατολική Ινδία, επιστήμονες και αγρότες δοκιμάζουν ποικιλίες «χαμηλής ανάγκης σε ψύχος», που απαιτούν μόλις 400 ώρες χαμηλών θερμοκρασιών.
Αν και πρόκειται για πειραματικό στάδιο, οι ελπίδες είναι μεγάλες. Όμως, παραμένουν προκλήσεις: το έδαφος σε πολλές περιοχές δεν είναι ιδανικό, τα δέντρα προσβάλλονται συχνά από τερμίτες και η γεύση των καρπών δεν ανταποκρίνεται πάντα στις προσδοκίες των καταναλωτών.
«Ο καρπός από θερμές περιοχές έχει μικρή διάρκεια ζωής και δεν είναι τόσο γλυκός», σχολιάζει ο δρ. Dinesh Thakur από τη Χιματσάλ Πραντές. «Αυτά τα μήλα μπορεί να είναι κατάλληλα για οικιακούς κήπους, αλλά όχι απαραίτητα για εμπορική παραγωγή».
Ο ίδιος συμμετέχει σε κυβερνητικό ερευνητικό πρόγραμμα που μελετά 300 ποικιλίες μήλων για την προσαρμογή στις νέες κλιματικές συνθήκες. Η ομάδα του έχει ήδη αναπτύξει μία ποικιλία που ωριμάζει και αποκτά χρώμα δύο μήνες νωρίτερα από τις υπάρχουσες.
«Αυτή είναι μόνο η αρχή», επισημαίνει. «Η έρευνά μας στοχεύει στη δημιουργία ποικιλιών ανθεκτικών στο κλίμα και προσαρμοσμένων στη γεύση που προτιμούν οι Ινδοί καταναλωτές».
