[ένα σχεδίασμα στοχασμών]

Ο πόλεμος δεν ματώνει μόνο τα σώματα των ανθρώπων

Χαλάει και τις ψυχές

Τις σαπίζει στην ανέχεια, στον φόβο και στην υποψία 

Θωμάς Ψύρρας, Τι απομένει απ’τη φωτιά 

Ο Πόλεμος ως επιταχυντήρας  διαφόρων αφαν-ισμών (καπιταλ-ισμών και κομμουν-ισμών) κι ως δ-ιώδια θανάτου (καπιταλιστών και κομμουνιστών ανθρώπων).

Ο καλός, ιερός, δίκαιος πόλεμος που σκοτώνει εξίσου με τον κακό, ανίερο, άδικο πόλεμο.

Ο πόλεμος της Ανατολής κι ο πόλεμος της Δύσης που καταστρέφουν το Βορρά και το Νότο.

Οι  υπεραναπτυγμένες  Αυτοκρατορίες που επιτίθενται και οι υπανάπτυκτοι λαοί που αντιστέκονται.

Οι ατομικές βόμβες  που οπλίζονται  και οι μολότωφ που εκσφενδονίζονται.

Οι άψυχες μηχανές που ισοπεδώνουν τις ψυχές των άμαχων κατοίκων.

Οι μαχητές της Ελευθερίας που δίνουν όρκο και οι “απελευθερωτές”  που γίνονται ριψάσπιδες.

Τα στρατιωτικά Επιτελεία που συνεργάζονται με τα φίλα προσκείμενα ΜΜΕ για να μην ακούγεται η αλήθεια.

Οι διανοούμενοι που αγνοούνται και οι συν-οδοιπόροι που “δολοφονούν” χαρακτήρες.

Αυτός είναι ο Πόλεμος. Ο πόλεμος των μεθ-ορίων, των μέσων και των σκοπών, της Ιστορίας και της υστερίας, των ανθρώπων και των απανθρώπων.

Ύστερα όμως θ ’ακολουθήσει “ο πόλεμος του πολέμου”, the day after…

Νέος κόσμος με new deal;

Νέα Ευρώπη με new euro;

Νέα Ελλάδα με new civil war;

Ή μήπως ένα New Big Bang;

ΥΓ.:

’Γελάς αθώα

που να ξέρεις τώρα

όσα έρχονται”

(Άγις Μπράτσος, Επάμεροι-147 χαϊκού)