Και 3 χρυσά tips για να θέσουμε την κύστη μας υπό έλεγχο.
Πριν από μια συνέντευξη για δουλειά, πριν απογειωθεί το αεροπλάνο, πριν βγάλουμε έναν λόγο μπροστά σε κοινό: Πόσοι από εμάς δεν έχουμε νιώσει την έντονη επιθυμία να ουρήσουμε; Και είναι εντελώς νορμάλ: Έρευνες δείχνουν ότι η ανάγκη για ούρηση είναι μια απίστευτα κοινή αντίδραση στο έντονο στρες. Πρόκειται για μια τόσο τυπική αντίδραση, που η Τζένι Σιλντς, κλινική ψυχολόγος, συχνά αποκαλεί την ουροδόχο κύστη «το μεγάφωνο του στρες».
«Αμέσως με το που το σώμα αντιληφθεί μια κατάσταση ως συνθήκη υψηλού κινδύνου ή αβεβαιότητας, τα αντανακλαστικά της ουροδόχου κύστης μπορεί να ενεργοποιηθούν», εξηγεί η Σίλντς.
Όμως γιατί μας συμβαίνει αυτό και πώς θα το αντιμετωπίσουμε;
Σύμφωνα με τον δρ Βικτώρ Νίτι, καθηγητή ουρολογίας με έδρα το Λος Άντζελες, το σώμα μας και ιδίως τα επινεφρίδια μας, όταν είμαστε νευρικοί ή ανήσυχοι απελευθερώνουν αδρεναλίνη. Αυτός ο νευροδιαβιβαστής προετοιμάζει το σώμα μας ώστε να ανταποκριθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο απέναντι σε στρεσογόνες καταστάσεις. Με απλά λόγια, όταν ο οργανισμός αισθάνεται ότι βρίσκεται σε κίνδυνο, απελευθερώνει μια έξτρα δόση αδρεναλίνης, η οποία μας γεμίζει ενέργεια, έτσι ώστε είτε να καταπολεμήσουμε την πιθανή απειλή, είτε να ξεφύγουμε από αυτήν με επιδέξιο τρόπο.
Και τι σχέση έχει αυτό με την ανάγκη να ουρήσουμε
Το ουροποιητικό σύστημα είναι γεμάτο με υποδοχείς αδρεναλίνης, Οι υποδοχείς αδρεναλίνης διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη ρύθμιση του τρόπου με τον οποίο η κύστη μας συστέλλεται και αδειάζει. Με απλά λόγια, όταν η αδρεναλίνη πλημμυρίζει το σώμα μας, αυτοί οι υποδοχείς στο ουροποιητικό μας σύστημα μπορεί να διεγερθούν, με αποτέλεσμα να νιώθουμε ότι πρέπει να πάμε τουαλέτα το συντομότερο δυνατό, προκειμένου να αδειάσει η κύστη μας. Κι όταν η κύστη μας είναι και υπερβολικά ευαίσθητη, ένα στρεσογόνο συμβάν μπορεί ακούσια να οδηγήσει ακόμα και σε «διαρροές».
Συν τοις άλλοις, όταν είμαστε αγχωμένοι, η κυκλοφορία του αίματος και η παραγωγή ούρων επιταχύνονται. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, με το που στρεσαριστούμε το σώμα μας σφίγγεται σε συγκεκριμένα σημεία. Μεταξύ των σημείων αυτών είναι και το πυελικό έδαφος. Οπότε όλη αυτή η πίεση μαζί με την αυξημένη παραγωγή ούρων ενισχύουν την επιθυμία να ουρήσουμε.
Όπως το έθεσε η Σίλντς, «η αδρεναλίνη ανοίγει τη βρύση του οργανισμού: Το άγχος πυροδοτεί την έκκριση αδρεναλίνης, η οποία με τη μορφή υγρών πλημμυρίζει την ουροδόχο κύστη, ενεργοποιεί τον συναγερμό πληρότητας και πιέζει το ”δοχείο” να αδειάσει μονομιάς».
Πώς θα το αντιμετωπίσουμε
Ευτυχώς, υπάρχουν τρόποι να δαμάσουμε την ουροδόχο κύστη μας, αν τείνει να μας ενοχλεί όταν προκύπτουν απαιτητικές μέρες.
1. Το πρώτο κόλπο που προτείνει η Σιλντς ονομάζεται «χρονομετρημένη ούρηση»
Το οποίο σημαίνει πολύ απλά να ορίσουμε ένα διάστημα, π.χ. ένα δίωρο και κάθε τόσο να πηγαίνουμε στην τουαλέτα. Στη συνέχεια, κάθε εβδομάδα «τεντώνουμε» αυτό το διάστημα κατά 15 λεπτά, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να μπορούμε να κρατηθούμε για τρεις ή και τέσσερις ώρες. Αυτό ουσιαστικά διδάσκει στην ουροδόχο κύστη μας ότι δεν χρειάζεται να βγαίνει εκτός ελέγχου απλώς και μόνο επειδή είμαστε λιγάκι αγχωμένοι.
2. Ασκήσεις καταστολής
Η δεύτερη συμβουλή της Σιλντς είναι να κάνουμε ασκήσεις καταστολής επειγόντων περιστατικών. Όταν δηλαδή αισθανόμαστε την ανάγκη να τρέξουμε στην τουαλέτα, η ειδικός συνιστά να κάνουμε μια παύση και να πάρουμε δύο αργές, βαθιές αναπνοές. Στη συνέχεια, θα περπατήσουμε μέχρι την τουαλέτα και δεν θα πάμε τρέχοντας. Και η επανάληψη αυτής της διαδικασίας θα διδάξει στον εγκέφαλό μας ότι το σήμα που μας δίνει η ουροδόχος κύστη είναι απλώς ένα αίτημα, κι όχι μια έκτακτη ανάγκη.
3. Περιορίζουμε τα υγρά που καταναλώνουμε
Αν ξέρουμε ότι μας περιμένει ένα αγχωτικό συμβάν, είτε πρόκειται για μια συνέντευξη για δουλειά είτε για μια έντονη συζήτηση με τον σύντροφο ή το αφεντικό μας, είμαστε σκόπιμα φειδωλοί σχετικά με το πόσα υγρά πίνουμε.
Related…
Και κάτι για το τέλος…
Αν δοκιμάσουμε τις παραπάνω τρεις συμβουλές και η κύστη μας παραμένει νευρική, ίσως θα πρέπει να δούμε έναν πιστοποιημένο θεραπευτή.
