Πισίνα vs παραλία: Τι είναι πιο επίφοβο και γιατί - Η απάντηση πραγματικά σοκάρει.
Το καλοκαίρι επιτέλους έφτασε. Και οι οικογενειακές εξορμήσεις στην παραλία ή την πισίνα επίσης. Κι ενώ όλα αυτά είναι τόσο υπέροχα, είμαστε αναγκασμένοι να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας πως κάθε χρόνο, μόνο στις ΗΠΑ, οι ακούσιοι θάνατοι από πνιγμό αγγίζουν τους 4.000. Και πως ο πνιγμός είναι η κύρια αιτία θανάτου για τα παιδιά ηλικίας από 1 έως 4 ετών, ενώ υπεράριθμα είναι τα θύματα πνιγμού και για τα παιδιά από 5 έως 14 ετών.
Aλλά επειδή ο πανικός δεν είναι καθόλου καλός σύμβουλος, η δρ Λεάνα Γουέν, ιατρός επειγόντων περιστατικών και επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο George Washington,προειδοποιεί για όλους τους πιθανούς κινδύνους. Η ίδια δίνει και πολύτιμα tips για να μην βρεθούμε ποτέ αντιμέτωποι με τον κίνδυνο πνιγμού. Ούτε εμείς, οι γονείς και οι φροντιστές, ούτε τα μικρά μας. Ας την ακούσουμε προσεκτικά.
Πρώτα από όλα: Ποιοι κινδυνεύουμε περισσότερο από πνιγμό και υπό ποιες συνθήκες;
Σύμφωνα με έκθεση του 2024, τα υψηλότερα ποσοστά πνιγμού αφορούν μικρά παιδιά ηλικίας από 1 έως 4 ετών. Η ίδια μελέτη ανίχνευσε ότι η συντριπτική πλειοψηφία (80%) των πνιγμών σε τόσο μικρή ηλικία συνέβησαν στο σπίτι. Αυτό σημαίνει ότι 4 στα 5 παιδιά που πνίγηκαν πέθαναν στην πισίνα της αυλής τους ή στην πισίνα κάποιου φίλου των γονιών τους.
Πώς θα εκμηδενίσουμε τον κίνδυνο πνιγμού
1. Επιβλέπουμε συντονισμένα τα παιδιά που κολυμπούν και αν είναι εφικτό οι ενήλικες χωριζόμαστε και σε βάρδιες
«Ένας σημαντικός λόγος που προκύπτουν ατυχήματα, ιδίως στα σπίτια είναι πως όταν δεν υπάρχει ναυαγοσώστης, οι οικογένειες και οι παρέες δεν ορίζουμε ποιος θα προσέχει τα παιδιά», τονίζει η Γουέν.
Οπότε, είναι τρομερά απαραίτητο να είμαστε συντονισμένοι και να ορίζουμε συγκεκριμένες ώρες στις οποίες κάθε ενήλικας ή και δύο ενήλικες μαζί θα αναλαμβάνουν να εποπτεύουν τα παιδιά στην πισίνα ή την πλαζ. Το «Ό,τι θελήσετε φωνάξτε μας» είναι συνώνυμο της αμέλειας. Γιατί ένα παιδί που πνίγεται, δεν είναι καν σε θέση να φωνάξει.
2. Το «στο σπίτι είμαστε ασφαλείς» δεν ισχύει όταν μπλέκεται στην κατάσταση το στοιχείο του νερού
Πολλοί άνθρωποι απλώς και μόνο επειδή βρισκόμαστε σε κάποια σπίτι ή σε μια παραλία που την γνωρίζουμε σαν την παλάμη μας, θεωρούμε ότι εκεί το παιδί μας δεν διατρέχει τον παραμικρό κίνδυνο. Όμως τα μικρά μας παίζουν, κάνουν πειράγματα, δοκιμάζουν τις αντοχές τους κάτω από το νερό. Και ενώ ναι μεν δεν ξεκινάνε το μπάνιο τους με την πρόθεση να καταπιούν νερό, τα πράγματα μπορεί να πάρουν απροσδόκητη τροπή.
«Για αυτό είμαστε σε διαρκή επαγρύπνηση, ακόμα κι αν ο κήπος με την πισίνα είναι μια σταλιά ή αν το pool bar ανήκει στον κολλητό μας φίλο και το έχουμε επισκεφτεί δεκάδες φορές. Ακόμα κι αν τα παιδιά ξέρουν να κολυμπούν και φορούν εξοπλισμό για να επιπλέουν ή ακόμα κι αν η πισίνα είναι ρηχή και μικρή. Όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία», μας προτρέπει η Γουέν.
3. Προσέχουμε πολύ το αλκοόλ που καταναλώνουμε
Αν δεν είμαστε εντελώς νηφάλιοι, αφενός πώς θα είμαστε συγκεντρωμένοι στην εποπτεία των παιδιών και αφετέρου πώς σε περίπτωση που χρειαστεί να βουτήξουμε θα ανταποκριθούμε σωματικά, ώστε να σώσουμε ένα παιδί σε κίνδυνο; Για αυτό ακόμα κι αν πιούμε μια μπύρα φροντίζουμε έπειτα να πιούμε άφθονο νερό. Και δεν καθόμαστε στον ήλιο χωρίς καπέλο, διότι η έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία προκαλεί ζάλη και αδυναμία εστίασης της προσοχής. Δεν τα λέμε εμείς, αλλά η ειδικός.
4. Μαθαίνουμε κολύμπι και ΚΑΡΠΑ
«Αν μας αρέσει να συντροφεύουμε τα παιδιά στην πισίνα ή την παραλία, αυτό είναι απολύτως απαραίτητο. Υπάρχουν ένα σωρό οργανισμοί που αναλαμβάνουν την εκμάθηση πρώτων βοηθειών με τη μορφή σεμιναρίων. Και σε ό,τι αφορά την κολύμβηση, θα κάνει και καλό στην ψυχική και σωματική μας ευεξία. Οπότε διπλό το όφελος», μας προτρέπει η Γουέν.
Δεν είναι καθόλου ντροπιαστικό να μην ξέρουμε κολύμπι. Και ποτέ δεν είναι αργά για να εκπαιδευτούμε. Όμως αν δεν γνωρίζουμε, δεν μπορούμε να ελέγξουμε αν τα μικρά μας κάνουν τις σωστές κινήσεις προκειμένου να επιπλεύσουν. Κι αυτό θέτει τα παιδιά μας και τα φιλαράκια τους σε κίνδυνο.
5. Αν έχουμε πισίνα στο σπίτι μας, οποιοδήποτε ξένο παιδί έρθει θα πρέπει να συνοδεύεται από την κηδεμόνα του.
Ειδάλλως ελλοχεύει ο κίνδυνος να βρεθούμε πολύ σοβαρά μπλεγμένοι.
6. Αν κάνουμε βόλτα με τη βάρκα φοράμε ειδικό σωσίβιο
«Αυτό αφορά τόσο τους μεγάλους, όσο και τους μικρούς επιβάτες. Ακόμα κι αν η πρόθεσή μας δεν είναι να κολυμπήσουμε. Διότι ένα σωρό φυσικοί παράγοντες ενδέχεται να ανατρέψουν το πλωτό μας και έστω και για μερικά λεπτά να βρεθούμε στο νερό. Πρέπει να είμαστε βέβαιοι πως εμείς και τα παιδιά θα επιπλεύσουμε», υπογραμμίζει η Γουέν.
7. Επιλέγουμε παραλίες όπου παρέχονται οι υπηρεσίες του ναυαγοσώστη
Με μια αναζήτηση στο διαδίκτυο μπορούμε να εντοπίσουμε τις παραλίες στην περιοχή που παραθερίζουμε όπου παρέχουν αυτή τη δυνατότητα. Και εννοείται ότι ακολουθούμε πιστά της οδηγίες του ναυαγοσώστη και δεν κάνουμε του κεφαλιού μας.
8. Φροντίζουμε τα παιδιά μας να μάθουν να κολυμπούν με ασφάλεια
«Τα παιδιά ηλικίας από 1 έως 4 ετών που είχαν παρακολουθήσει μαθήματα κολύμβησης με προπονητή είχαν 88% χαμηλότερο κίνδυνο πνιγμού, σύμφωνα με μελέτη της JAMA Pediatrics. Στόχος των μαθημάτων δεν είναι απαραίτητα να κατακτήσουν τα παιδιά όλα τα διαφορετικά στυλ κολύμβησης. Σκοπός είναι να αποκτήσουν βασικές δεξιότητες διάσωσης», διευκρινίζει η ειδικός.
Related…
Και κάτι για το τέλος…
Όταν βρισκόμαστε στο νερό με τα παιδιά μας, εκμεταλλευόμαστε κάθε ευκαιρία για να τους υπενθυμίσουμε πώς να παραμένουν ασφαλή στη θάλασσα ή την πισίνα. Επιπλέον, τους υπενθυμίζουμε ότι δεν επιτρέπεται να πηγαίνουν μόνα τους σε σημεία που δεν πατάνε και πως αν κάποιο από τα παιχνίδι τους αρχίσει να απομακρύνεται επικίνδυνα, καλύτερα να το αφήσουν να χαθεί παρά να κολυμπήσουν στα βαθιά.
(Mε πληροφορίες από CNN).
