Ο Τέρενς Κουίκ στο σημερινό του άρθρου τα λέει σταράτα για το πως προσεγγίζουμε την Τουρκία σε όλο το φάσμα των σχέσεων μας δίνοντας στην Άγκυρα πολλά περιθώρια που δεν πρέπει.
Βεβαίως και είναι τεράστιο θέμα το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και ορθώς απασχολεί τους πολίτες και ορθώς βρίσκεται στη κορυφή της επικαιρότητας, σε όλα τα ΜΜΕ (εκτός από τα «δοσμένα» στις κυβερνητικές επιρροές/οδηγίες), αλλά οφείλουμε να δώσουμε τη δέουσα προσοχή και στον γιαλαντζί Σουλτάνο, στα επικίνδυνα «παιγνίδια» που κάνει σε βάρος της Ελλάδας, παρέα με τον Χαφτάρ. Αυτόν που ξεδιάντροπα μας παρίστανε τον φίλο και ο οποίος ακόμα πιό ξεδιάντροπα ξεπουλήθηκε στην Άγκυρα και τον Ερντογάν.
Και τώρα έχουμε την περίπτωση της Συρίας. Μας προκύπτει άλλο ένα μνημόνιο που έστρωσε στην Ανατολική Μεσόγειο ο Τούρκος Πρόεδρος, με τον πρώην καταζητούμενο από τις ΗΠΑ αρχιτρομοκράτη «Αδελφό Μουσουλμάνο/τζιχαντιστή/ISIS», ότι θέλετε διαλέγετε για τον μετονομασθέντα σε «Τζολάνι», που ο Ντόναλντ Τραμπ έδωσε πλήρη άφεση αμαρτιών. Ένα τουρκοσυριακό μνημόνιο που προβλέπει και την αυτόματη αναγνώριση του ψευδοκράτους από τη κυβέρνηση της Δαμασκού. Ναί. Αυτή ακριβώς. Την κυβέρνηση που στηρίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, με την Ευρωπαϊκή Ένωση της κυρίας Ούρσουλα να μασάνε αμίλητοι ποπ κορν.
Και επί πλεόν ο Τούρκος Πρόεδρος, δεν επιτρέπει να ποντίσουμε το καλώδιο σύνδεσης Κρήτης με Κύπρο. Βλέπετε, έχουμε το αγκάθι της Κάσου και του Καστελλόριζου. Το Καστελλόριζο με τη μισή Ρόδο που έμειναν έξω από την συμφωνία Δένδια για ελληνοαιγυπτιακή ΑΟΖ, τον Αύγουστο του 2020. (Βγάζουμε πολλάκις τα μάτια μόνοι μας).
Μη γελιόμαστε. Το διπλωματικό θερμόμετρο άγγιξε το κόκκινο. Κάτι οι αθρόες μεταναστευτικές ροές από τις ακτές της Λιβύης που έχουν «πνίξει» Κρήτη, Γαύδο, Μεσσηνία και κάτι το fake τουρκολιβυκό μνημόνιο με ευθείες απειλές στα δύο Chevron οικόπεδα κάτω από την Κρήτη, δημιουργούν πολλαπλούς πονοκεφάλους που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη με ασπιρίνες. Ούτε, καν, με ισχυρότερα παυσίπονα. Γιατί αυτό ακριβώς είναι που κάνει. Προτιμάει το περίπτερο ή το φαρμακείο. Και όχι μιά πιό αποτελεσματική θεραπεία.
Ποιά θεραπεία; Πιό σκληρής αντιμετώπισης των τουρκικών προκλήσεων. Σαφώς και πρέπει να υπερέχει το διπλωματικό οπλοστάσιο του ΥΠΕΞ έναντι του άλλου οπλοστασίου του Υπουργείου Άμυνας. Κανείς δεν θέλει την ακραία περίπτωση. Αλλά με comme il faut, καθώς πρέπει, ανακοινώσεις, για να μη σκιστεί κάποιο καλσόν, δεν βγαίνει άκρη. Γιατί όσο το παίζουμε εμείς κυριλάτοι, τόσο ο άλλος θα μας πιάνει τον… (Μην πάει αλλού το μυαλό σας) σφυγμό της μετριοπάθειας.
Πέρα από το Τουρκολιβυκό μνημόνιο και τον Χαφτάρ, πιάσαμε Ιούλιο και η συνάντηση κορυφής Μητσοτάκη – Ερντογάν στην Άγκυρα δεν έχει ακόμα διευθετηθεί. Ο τούρκος πρόεδρος και τα φερέφωνά του κάθε μέρα προκαλούν με την Γαλάζια Πατρίδα και τους «Τούρκους» της Θράκης.
Για τη Θράκη έγραφα προχθές της Τετάρτη. Μακάρι να αντιληφθούν την χρησιμότητα κάποιων προτάσεων που παρέθεσα. Όπως την αναντίρρητη ανάγκη των υπουργικών περιοδειών
Όλα αυτά που αναφέρονται στο σημερινό μου άρθρο, θα μπορούσαν να είναι μία αλυσίδα συνεχών καταγγελιών στα διεθνή fora. Και όταν μιλάμε συνεχών καταγγελιών, μιλάμε για συνεχές σφυροκόπημα. ΟΗΕ, ΕΕ, ΟΥΝΕΣΚΟ, ΝΑΤΟ… Και βεβαίως θα μπορούσα να προσθέσω ότι κάποια στιγμή, αντί να σαλιαρίζουμε με την Τουρκία και την συμμετοχή της στα ευρωπαϊκά εξοπλιστικά συστήματα, να ζητήσουμε όχι απλά μια ανακοίνωση, αλλά κυρώσεις, ουσιαστικές κυρώσεις, εναντίον της Τουρκίας. Αλλά, θα μου πείτε, ποιός ευρωπαίος εταίρος θα μας ακολουθήσει και θα μας συμπαρασταθεί. Είπαμε ότι η Ευρωπαΐκή Ένωση είναι ανύπαρκτη σε τέτοια ζητήματα. Ο καθένας κοιτάει την πάρτη του. Για τον ΟΗΕ δεν το συζητώ. Είναι το πιο πολυδάπανο ανέκδοτο. Αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό δε σημαίνει ότι εμείς δεν πρέπει να δείχνουμε το αποφασιστικό πρόσωπο και όχι των ανακοινώσεων, απλά για να γίνουν ανακοινώσεις.
Και για να μην υπάρχουν εκκρεμότητες, οφείλω να διευκρινίσω ότι η εξωτερική πολιτική που υπηρετεί ο αρμόδιος υπουργός και το αρμόδιο υπουργείο, κινείται πάνω στις ράγες που καθορίζει ο επικεφαλής της κυβέρνησης. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Από κει και πέρα, μακάρι να φέρει αποτελέσματα το ταξίδι του Γιώργου Γεραπετρίτη σε Βεγγάζη και Τρίπολη που πιθανότητα θα γίνει τα επόμενα 24ωρα. Δύσκολη αποστολή, Αλλά στην διπλωματία μη λες ποτέ…
